உணர்வுகள் நடனமிடும் ரஷித் ஜான்சனின் அரூப ஓவியங்கள் - ஞா. கோபி

 

 உணர்வுகள் நடனமிடும் ரஷித் ஜான்சனின் அரூப ஓவியங்கள்

 

"எனது கலை எப்போதும் இனம், போராட்டம், துக்கம் மற்றும் ஒடுக்குமுறைகள் பற்றிய கவலைகளைக் கொண்டுள்ளது. அதே சமயம் கறுப்பு வாழ்வியலின் பாரம்பரியம் மற்றும் நாங்களே உருவாக்கும் வாய்ப்புகளைச் சுற்றியுள்ள மகிழ்ச்சி மற்றும் உற்சாகத்தையும் மையமாகக் கொண்டுள்ளது" - Rashid Johnson

ரஷித் ஜான்சன் தற்கால அமெரிக்க ஓவியர் ஆவார், அவர் கருத்தியல் ரீதியிலாக, கருப்பினத்தவர் வெளிப்படுத்த விரும்பும் கலை பாணியை, தான் உருவாக்க விரும்புவதாகச் சொல்லுகிறார். ஜான்சன் முதன்முதலில் 2001 ஆம் ஆண்டு தனது 24 வயதில், ஹார்லெமில் (Harlem) உள்ள ஸ்டுடியோ அருங்காட்சியகத்தில் தெல்மா கோல்டனால் தொகுக்கப்பட்ட ஃப்ரீஸ்டைல் ஓவியக் கண்காட்சியில் (2001) அவரது படைப்புகள் சேர்க்கப்பட்டபோதுதான் விமர்சனப்பூர்வமான கவனத்தைப் பெற்றார். ஜான்சன் சிகாகோவின் கொலம்பியா கல்லூரி மற்றும் சிகாகோவின் கலைப் பள்ளி ஆகியவற்றில் படித்தார், தற்போது, அவரது படைப்புகள் தற்போது உலகம் முழுவதும் காட்சிப்படுத்தப்படுகின்றன.

ஜான்சன் ஓவியம் மற்றும் புகைப்படம் உட்பட பல்வேறு ஊடகங்களில் கலை படைப்புகள் உருவாக்குகிறார். ஜான்சன் தனது அரூப கலை தயாரிப்புகளுக்காகவும் அறிவியல்பூர்வமான கலை அம்சங்களை கருப்பு வரலாற்றுடன் இணைக்கும் கலைச் செயல்முறைக்காகவும் தற்கால கலை விமர்சகர்களால் அதிகம் கவனிக்கப்படுகிறார்.

ஜான்சன், கல்லூரி தாண்டிய தேடலில்,  "கருப்பு மனிதர்களின் வாழ்வியலில்" கவனம் செலுத்திய, சென்ற தலைமுறை கறுப்பின கலைஞர்களைப் பின்தொடர்ந்தார். மேலும் ஹிப் ஹாப் மற்றும் பிளாக் என்டர்டெயின்மென்ட் டெலிவிஷனால் தாக்கமுற்ற ஒரு தலைமுறையாகவும் வளர்ந்தார். அவரது தலைமுறையினர் பாப் கலாச்சாரத்திற்குள் கறுப்பு கலாச்சாரத்தை அதிகமாக வெளிப்படுத்தியதால், அவரது சமகால பார்வை "கருப்பு மனிதர்களின் வாழ்வியல் சித்தாந்தம்" பற்றி மிகத் தெளிவான புரிதல் கொண்டவராகவும், மற்றும் ஒடுக்குமுறைகளுக்கு ஆளான தொடர்புகளையும் மீளாய்வு செய்து புதிய படைப்புகளைப் படைக்கும் செயல் வழியை அடைந்திருக்கிறார்.

படைப்பு நுட்பங்கள் மற்றும் செயல்முறைகள்

ஜான்சன், தனது படைப்புகளில் "ரசவாதம், அவதானிப்பு, வானியல் மற்றும் இயற்கை மற்றும் மனித உலகங்களை இணைக்கும் பிற அறிவியல்களின்" துணை கொண்டு, கருப்பு வரலாற்றை பிரதிபலிக்க செயல்படுகிறார் எனலாம். அவரது அத்தகைய படைப்புகள், சுயாதீனமான கலை முக்கியத்துவம் மற்றும் குறியீட்டுத்தன்மையைக் கொண்டுள்ளன. அதே சமயம், அவைகள் கறுப்பின வரலாற்றுடன் கூடிய தொடர்புகளால் தனித்துவமாக இருக்கின்றன. எழுத்தாளர் ரெஜினா ஹாக்கெட் ஜான்சனின் படைப்புகளை, “கறுப்பின மக்களின் போராட்டங்களைத் தவிர்த்து, அவர்களின் தனித்த பலத்தை ஆராயும் ஒரு கலைஞரின் படைப்புகள்.” என்று விவரித்தார். ஜான்சன், பரந்த தூரிகை ஸ்ட்ரோக்குகளைப் பயன்படுத்தி வண்ணங்களை இணைத்துப் பயன்படுத்துவதன் மூலம் அவர் தனது சுதந்திர வெளிப்பாட்டுத் தளத்தை சென்றடைவதற்கான ஒரு ஓவிய உணர்வை பார்வையாளர்களுக்கும் தருகிறார்.

ஜான்சனின் "சிக்கன் எலும்புகள் மற்றும் தர்பூசணி விதைகள்” எனும் தலைப்பிலான கண்காட்சி மிகவும் கவனம் பெற்ற ஒன்றாகும். அதாவது, இதன் பொருள் தர்பூசணி விதைகள், கருப்பு-கண் பட்டாணி, கோழி எலும்புகள் மற்றும் பருத்தி விதைகள் போன்ற ஒரே மாதிரியான ஆப்பிரிக்க-அமெரிக்க உணவுப் பொருட்களினை அடிப்படையாகக் கொண்டு தீட்டப்பட்ட ஓவியத் தொடர் ஆகும்.  

 

ஜான்சனின் படைப்புகளில், 9 X 25 அடி மொசைக் பேனல்களைப் பற்றி நாம் நிச்சயம் உரையாட வேண்டும்.  அத்தொகுப்புகளுக்கு "தி ப்ரோக்கன் நைன்" (2021) என்று பெயரிடப்பட்டது. பிரமாண்டமான அடுக்கு தரைத் தளங்கங்களில் நிறுவப்பட்ட, அவை ஆயிரக்கணக்கான வண்ணமயமான மட்பாண்டங்கள், கண்ணாடி மற்றும் மரத்தின் ஆயிரக்கணக்கான துண்டுகளிலிருந்து ஒன்றாக இணைக்கப்பட்ட நிற்கும் உருவங்களின் கூட்டிணைப்புகளாக திரண்டு, நமக்கு பிரமாண்டமான அனுபவத்தைத் தருகின்றன. குறிப்பாக அதன் குறுக்கே ஜான்சன், ஆயில் ஸ்டிக், மெழுகு மற்றும் ஸ்ப்ரே எனாமல் ஆகியவற்றினைப் பயன்படுத்தி மேம்படுத்தப்பட்ட புதிய வண்ண ஓவியமாக வரைந்துள்ளார். அந்த வண்ணங்களில் பரந்த கண்கள் விரக்தி, பயம், மகிழ்ச்சி, பதட்டம் அல்லது ஏமாற்றம் என பல உணர்வுகளை நம்மால் உள்வாங்க முடிகிறது. இந்த படைப்பு பற்றி ஜாக்சன் குறிப்பிடும்போது,  "நான் பலவிதமான நபர்களை விளக்க முயற்சிக்கிறேன், அதே நேரத்தில் அவர்கள் அனைவரும் நானே" என்கிறார்.

உணர்வுகளின் நடனம்

அவரது மொசைக் ஓவியத்தில் உள்ள கதாபாத்திரங்கள் நம்முடைய முதல் பார்வைக்குக் கடினமானதாகத் தோன்றலாம், ஆனால் அவை திடமான ஒரு சிற்ப தோற்றத்தில் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளன, இதன் வழியாக நமக்கு ஏற்படும் அனுபவம், நிச்சயமாக வண்ணமயமான மனித எண்ணங்களின் ஆறாத வடுக்களைப் பற்றியதிலிருந்து தொடங்க உதவிப் புரிகின்றன. அதில் ஒன்று முக்கியமான அனுபவமானது, அப்படைப்பில் உள்ள ஒவ்வொரு கதாபாத்திரத்திலும் ஒரு உண்மையான சுயாட்சி இருக்கிறது. அது, அவர்கள் சோகமாக இருக்க வேண்டிய மனிதர்கள் இல்லை. என்பதே. 

ஜான்சனின் மற்றுமொரு படைப்பு, "பிளாக் அண்ட் ப்ளூ" என்ற தலைப்பில், "ப்ரூஸ் பெயிண்டிங்ஸ்" என்று அழைக்கப்படும் புதிய தொடரிலான படைப்பில், அவரது முந்தைய இயங்கும் கருத்து இதில் முற்றிலும் இன்றி, சுதந்திரத்தனமான ஃப்ரீஹேண்டில் நீல வண்ணங்களின் சதுரங்களைக் கொண்டு படைக்கப்பட்டது மேலும் அதனோடு, பரந்த கட்டங்களில் பின்னல்களும் இணைக்கப்பட்டிருக்கிறது.

இந்தத் தொடரில் இன்னொரு முக்கியமான படைப்பானது, முற்றிலுமாக முப்பரிமாணத்தில் சிற்பமாகவே மாறியிருக்கிறது.  அதாவது, வெண்கலத்தில் வார்க்கப்பட்ட துண்டான சதுர ஜாடிகள் மற்றும் அதில் படிந்துள்ள நீல பாசிகளுடன், மேல் பகுதியில் வளர்ந்துள்ள கள்ளிச் செடிகள் கற்பனையான முடியைப் போல முளைத்திருக்கின்றன. இப்படைப்பு பற்றி ஜான்சன் குறிப்பிடும்போது, ”ஒரு சமூகத்தை மாற்றுவதற்கும், அதை காட்சி மற்றும் அழகியல் ரீதியிலும் சிறந்ததாகவும் படைக்க வேண்டும். எனவே சிறந்த மனிதனாக மாறவும் மாற்றவும், இதுவே சிறந்த வழியாகும். என்ற அளவில் இதனை உருவாக்கியிருக்கிறேன்” என்கிறார்.

2008 ஆம் ஆண்டில், ஒரு கருத்தியல் திட்டமாக அவர் “தி நியூ நீக்ரோ எஸ்கேபிஸ்ட் சோஷியல் அண்ட் அத்லெடிக் கிளப்”பை (முத்தம்) ஓவியம் மற்றும் புகைப்படங்களுடன் கூடிய தொடராக உருவாக்கி காட்சிப்படுத்தினார், இதில், ஒரு கற்பனையான சமூகத்தை அதன் உறுப்பினர்களாகக் கூறப்படும் கருப்பு மற்றும் வெள்ளை புகைப்படங்கள் மூலம் அவர் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தினார், இதில், நன்கு உடையணிந்த, புத்திசாலித்தனமான தோற்றமுடைய கண்ணாடி அணிந்த ஆண்களின் இரட்டை வெளிப்பாடு காட்சியளிக்கும். அதாவது சூட் மற்றும் டை அணிந்திருக்கும் அந்த கருப்பு மனிதர்களது இரண்டு மூக்குகளின் நுனிகள் ஒன்றுடன் ஒன்று இணைந்த இடத்தில், அவர்களது தோல் வெண்மையாக மாறிய நிலையை எட்டியிருக்கும். இந்த புகைப்படம் இரட்டிப்பாக்கத்தை உள்ளடக்கிய பல படங்களில் ஒன்றாகும், மேலும் இது W.E.B. Du Bois's இன் 1903 சமூகவியல் உரையான "கருப்பு மனிதர்களின் ஆன்மா" வின் பாதிப்பில் படைக்கப்பட்டன. 

"நீங்கள் அமெரிக்கராகவும் கறுப்பராகவும் இருக்கும்போது, அந்த இரண்டு அடையாளங்களின் வழியாக நீங்கள் எப்போது வேண்டுமானாலும் நாடு கடத்தப்படுவீர்கள்". இதனை மையமாகக் கொண்டதே இவ்வரிசை என்கிறார் ஜான்சன்.

பறந்து செல்

 “பறந்து செல்” என்ற படைப்பு வரிசையைக் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல வேண்டும். இவ்வரிசை ரஷீத் ஜான்சனின் 2016 ஆம் ஆண்டில் உருவான புதிய ஓவியங்கள் மற்றும் சிற்பங்களின் கண்காட்சியாகும். இது கேலரியின் உயரும் கட்டிடக்கலையை ஈடுபடுத்தும் ஒரு நினைவுச்சின்ன நிறுவலால் நிரப்பப்படுகிறது. 1929 ஆம் ஆண்டு புகழ்பெற்ற ‘நான் பறந்து விடுவேன்' என்ற பாடலில் இருந்து அதன் பெயரை உள்வாங்கப்பட்டது, இது தொடக்க கால கருப்பு இசைக் கலைஞர்கள் முதல் சமகால பாப் கலைஞர்கள் வரை பல மறுபரிசீலனை செய்யப்பட்ட பாடலாகும் - இந்த கண்காட்சி, ஜான்சன் வரலாறு, ஏக்கம் மற்றும் தப்பித்தல் ஆகியவற்றின் கருப்பொருள்களைப் பற்றி சிந்திப்பதை வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார். அதே நேரத்தில் கலை, சமூகம் மற்றும் தனித்த அடையாளத்திற்கு இடையிலான உறவைப் பற்றிய தனது நீண்டகால விசாரணையை இதில் தீவிரப்படுத்தியிருக்கிறார். 

முதல் கேலரி மட்டுமே அதிக படைப்புகள் இருந்திருக்கிறது, ஆனால் அது பார்வையாளர்களை, குறிப்பாக வெள்ளையர்களை ஆழமாக கவனிக்க வைத்திருக்கிறது. இந்த கேலரியில் ஆறு பெரிய ஓவியங்கள் உள்ளன, ஒவ்வொன்றும் ஒரு பெரிய கட்டத்தில் 36 கருப்பு, வெளிப்பாட்டு முகங்களைக் கொண்டுள்ளன. கேன்வாஸில் வரையப்படுவதற்குப் பதிலாக, மேற்கத்திய சமையலறைகள் மற்றும் குறிப்பாக குளியலறைகளில் வைக்கப்படும் சிவப்பு நிற வெள்ளை பீங்கான் ஓடுகளில் வரையப்பட்டிருக்கிறது. அதில் ஒரு பெரிய, மென்மையான கருப்பு க்ரேயான் போல முகங்கள் வரையப்பட்டுள்ளன. அழுக்கு மற்றும் தூய்மையே இதன் மையம்- ஆனால் கரிக்குச்சியினால் வரையப்படவில்லை. உண்மையில் அது, ஆப்பிரிக்க கருப்பு சோப்பு என்று அழைக்கப்படுகிறது, அதன் குணப்படுத்தும் பண்புகளுக்கு அவை பெயர் பெற்றது,  எனவே ஆன்மா மற்றும் உடலினை தூய்மை செய்வதையே ஜான்சன் இவ்வரிசையில் தீட்டிப் பார்த்திருக்கிறார்.

 குறிப்பாக ஒரு தொடர் கோடுகளின் தொகுப்பு போல, வாய்களுக்கு வெட்டுக் கோடுகள் மற்றும் கண்களுக்கு சுருள்களுடன், விரைவாக வரையப்பட்ட, சிதறடிக்கப்பட்ட முகங்கள் ஒரு வருடாந்திர புத்தகத்தில் உள்ள படங்கள் போல வரைந்திருப்பார். ஆனால் முக்கியமாக அவை கோபமான அல்லது பயந்த பார்வையாளர்களால் நிறைந்த ஒரு அரங்கத்தால் நம்மைச் சூழ்ந்துள்ளனவாகத் தோற்றம் அளிக்கின்றன. அதற்கேற்றார் போல ஒவ்வொரு ஓவியமும் "பெயரிடப்படாத பதட்டமான பார்வையாளர்கள்" என்று தலைப்பிடப்பட்டுள்ளது. அது இரு வழிகளிலும் செயல்படுகிறது. அதாவது, கோபமும் பயமும் "உலகத்திற்கும் எனக்கும் இடையில்" பின்னப்பட்ட உணர்ச்சிகள் என்பதை நினைவில் கொள்ள இது உதவுகிறது, மிகவும் உன்னிப்பாக இவற்றைப் பார்த்தோமெனில், ஓவியத்தில் முகங்கள் தளர்வான, பெரும்பாலும் மூலைவிட்ட கட்டங்களை உருவாக்கும் தொடர்ச்சியான கோடுகளால் வெட்டப்பட்டிருப்பதைக் காண முடியும். கலைஞரே அவற்றை தாங்க முடியாததாகக் கருதியது போல. இது ஜான்சனின் கலையைப் பற்றிய முக்கியமானதொரு விஷயம்: அவர், தனது படைப்புகலில் பல நேரங்களில், கலை உருவாக்கம் மற்றும் காழ்ப்புணர்ச்சி, உருவாக்குதல் மற்றும் அழித்தல் போன்றவற்றுக்கு இடையே ஒரு நேர்த்தியான, கோபமான கோட்டைக் கையாளுகிறார். 

 அடுத்த, மிகச் சிறிய கேலரியில் மூன்று சிக்கலான, மேம்பட்ட ஓவியங்கள் உள்ளன, ஒவ்வொன்றும் "பெயரிடப்படாத எஸ்கேப் கோலாஜ்" என்று தலைப்பிடப்பட்டுள்ளன, அவை ஒரு வெளியேற்ற மனநிலையை உருவாக்குகின்றன. ஜான்சன் பனை மரங்கள் அல்லது பசுமையான வெப்பமண்டல தாவரங்களின் பெரிய, வைர வடிவ புகைப்படங்களைக் கொண்டு வண்ணமயமான பீங்கான் ஓடுகளில் வைத்து தொகுத்துள்ளார். மேலும் அதில் பெரிய நீள்வட்டங்கள் அவற்றிலிருந்து முகமூடிகள் மற்றும் காற்றின் திசை என இரண்டின் வழியாக ஒரு உறுதியான கருத்தை உருவாக்கியுள்ளார். இந்த ஓவியத்தில் நீள்வட்டங்கள் ஈட்டி முனைகள் போல மழை பொழிகின்றன. ஸ்ப்ரே பெயிண்ட், கருப்பு சோப்பின் கீறல்கள் மற்றும் உருகிய சோப்பு கலவையின் பெரிய, வெல்வெட் ஊற்றுகளால் இந்த படைப்பு முப்பரிமாணத்தில் அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. 

2020 ரஷீத் ஜான்சன் சிவப்பு ஓவியங்கள், மிக வேகமாக வரையப்பட்ட,  தொடர் முகங்கள் பார்வையாளரை ஒரு உள்ளுணர்வு பதட்டத்துடன் எதிர்கொள்கின்றன. உலகம் ஒற்றைத் தன்மைக்குள் இயங்கும் ஒரு நேரத்தில், ஜான்சன் தனது படைப்பின் தனித்தன்மையையும், வரைவதில் வரும் சுதந்திரத்தையும் பிரதிபலிக்கிறார், அவர் இந்த சமூக இடைவெளிகளை மிகவும் சிக்கலானதாகவும், தனியாக அதனை எதிர்கொண்டு இணைப்பு வேலை செய்யப் பழகியதைப் போலவே இவ்வோவிய வரிசையை விவரிக்கிறார்.

ரஷீத் ஜான்சன் இந்த வரிசையிலான படைப்புகளை விற்பனை செய்ததன் மூலம் தனது வருமானத்தில் 10% ஐ உலக சுகாதார அமைப்பிற்கான COVID-19ஒற்றுமை மறுமொழி நிதிக்கு நன்கொடையாக வழங்கியுள்ளார். இது தற்காலக் கலைஞர்களின் சமூகச் செயல்பாட்டிற்கான பேருதாரணமாகக் கொள்ளலாம்.

தற்காலத்தின் சாட்சி

இந்த ஆண்டில், கக்கன்ஹெய்ம் அறக்கட்டளையின் கலைக்கூடத்தில் தொடங்கிய ரஷீத் ஜான்சனின் ஓவியக் கண்காட்சியில் "ஆழமான சிந்தனையாளர்களுக்கான ஒரு கவிதை”, என்ற தலைப்பினை  உள்ளடக்கி கிட்டத்தட்ட 90 படைப்புகளைக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த கண்காட்சியில் ஜான்சனின் கருப்பு-சோப்பு அலமாரி ஓவியங்கள் மற்றும் அவரது 'பதட்டமான ஆண்கள்' மற்றும் 'உடைந்த ஆண்கள்' தொடரிலிருந்து சுருக்க ஓவியங்கள் அடங்கும். குறிப்பாக அவரது சமீபத்திய திரைப்படமான "சாங்குயின்" (2024), கலைஞரின் மூன்று தலைமுறைகளுக்கு மேலான குடும்ப இயக்கவியலைப் பற்றி காட்சிமொழியில் பேசுகிறது.

இந்த குறும்படத்தில், ஜான்சன், அவரது தந்தை ஜிம்மி மற்றும் அவரது இளம் மகன் ஜூலியஸ் ஆகிய மூன்று ஆண்களின் அசைவுகளை மையமிட்டு இருக்கின்றன. அவர்கள் வீட்டு அறையில் படித்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். பின்னர் அவர்கள் ஒரே அறையில், ஒவ்வொருவரும் முகத்தில் ஒரு ஆப்பிரிக்க முகமூடியைப் பிடித்தபடி காட்சி தருகிறார்கள். இறுதியாக, சூரிய உதயம் அல்லது சூரிய அஸ்தமனத்தில் ஒரு கடற்கரையில் அவர்கள் ஒன்றாக நடப்பதைக் காண்கிறோம். இதன் அடிப்படையாக கருப்பு மனிதர்கள் அதன் பாரம்பரியத்துடனும் அமைதியுடன் உள்ள ஒரு குடும்பத்தினை சித்தரிப்பதாக புரிந்துக்கொள்ள முடிகிறது.

இறுதியாக, ஜான்சன் தனது கலைப் பயணம் பற்றி சொல்வதானது, கவனிக்கத்தக்க மனித வாழ்வியல் தத்துவமாகவும் இருக்கிறது. அவை,

“எனக்கு எப்போதும் தனித்துவமான அணுகுமுறைகளில் ஆர்வம் உண்டு. என் அப்பா ஒரு கலைஞர். புகைப்படம் எடுத்தல், ஓவியம், சிற்பம் போன்ற துறைகளில் பணியாற்றினார். என் அம்மா ஒரு கவிஞர் மற்றும் கல்வியாளர். என் வீட்டில் எப்போதும் இதுபோன்ற கலை வெளிப்பாட்டு அடையாளங்கள் இருக்கும். மக்கள் பல விஷயங்களைச் செய்கிறார்கள். நான் ஏதாவது ஒன்றில் நிபுணத்துவம் பெறுவது என்ற எண்ணம் எனக்குப் பொருந்தவில்லை. எனக்கு விளையாட்டு பிடித்திருந்தது. நாடகம் பிடித்திருந்தது. எழுதுவது பிடித்திருந்தது. ஓவியம் பிடித்திருந்தது. சிற்பம் பிடித்திருந்தது. திரைப்படம் பிடித்திருந்தது. 

இவ்வுலகில் பெரும்பாலானோர் வயதாகும்போது, உலகை வித்தியாசமாகப் பார்க்கத் தொடங்குகிறார்கள். நான் இளமையாக இருந்தபோது, மற்ற எல்லாவற்றிலிருந்தும் தப்பிக்க ஓவியக்கூடத்தைப் பயன்படுத்தினேன். அது நான் சிந்திக்க, ஆராய செல்லக்கூடிய இடமாக இருந்தது. நான் வரலாற்றைப் பற்றி யோசிப்பேன். நான் வரலாற்று மாற்றங்களைப் பற்றி யோசிப்பேன். நான் பெரும்பாலும் நிகழ்காலத்திலிருந்து வெளியேறவே முயற்சிப்பேன்.

நான் இப்போது 10 ஆண்டுகளாக நிதானமாக இருக்கிறேன், அந்த அனுபவத்திலிருந்து நான் கற்றுக்கொண்ட விஷயங்களில் ஒன்று நிகழ்காலத்தின் முக்கியத்துவம். திரைப்படத் தயாரிப்பாளர் அகிரா குரோசாவா ‘ கலைஞர்களுக்கு படைப்பு வேலை மட்டுமே இருக்கிறது’ என்று கூறுவார்: நான் அதை பாடமாக எடுத்துக்கொண்டேன். நாம் வாழும் தருணத்தின் நேரடி பிரதிபலிப்பாக நான் எப்போதும் வேலை செய்கிறேன். அதே சமயம் நான் எப்போதும் மிகவும் விழிப்புடன் நிகழ்காலத்தில் இருக்க என் படைப்புகள் மூலம் முயற்சிக்கிறேன், அதனால் நான் இந்த வாழ்விலிருந்து தப்பிக்கவில்லை. உண்மையாக, நான் இந்த உலகில் அனைவருடனும் வாழ்கிறேன்”.

                                                                                              ஞா. கோபி 

                                                                                           புதுச்சேரி, இந்தியா.

நன்றி - கலைமுகம் 80

ஏப்ரல்- டிசம்பர் 2025